Marielles Blog over de Wijkzorg, Hoe ver ga je dan?

Al eerder schreef ik over dit echtpaar waarvan meneer al jaren ziek is; uitgezaaide darmkanker. Toch kon dhr nog behandeld worden .

Chemotherapie, bestraling, en een operatie, maar daarmee kreeg meneer “extra tijd”. 

Tijdens het controle consult begin van het jaar. was er helaas weer iets gezien in de buikholte. Maar door corona liepen alle behandelingen vertraging op.

Dhr en mw waren onzeker over wat te doen, want eigenlijk voelde hij zich niet ziek en had geen pijn. Maar zoals de arts zei als we niks doen gaat u dood. Dus dhr besloot uiteindelijk  toch de operatie te ondergaan. Zijn lichamelijke conditie was niet optimaal. Hier moest dhr echt aan werken van de arts, maar werd hierin niet begeleid of gecontroleerd.  De lange wandelingen kon hij al niet meer. Twijfels genoeg of ze wel of niet voor de operatie moesten gaan.

Uiteindelijk was dhr na een maand of 8 aan de beurt. Een zware buikoperatie volgde en leek succesvol. Maar toen kreeg dhr koorts; het blijkt een een allergische reactie op medicatie..

Toch knapt hij op en wordt er vanuit het ziekenhuis contact met ons gelegd voor zorg thuis.  Maar dan slaat corona toe en wordt dhr ziek. Uiteindelijk moet hij naar de ic. Er volgt een periode van grote onzekerheid. Voor meneer zelf maar uiteraard ook voor zijn vrouw en kinderen. En dan na 4 weken verblijf op de IC  (1 dag na zijn verjaardag)  overlijdt hij.

Ik ben er stil van, beetje boos misschien wel op de artsen, die de zware operatie hebben gedaan, waarbij de kans van slagen klein was. De laatste 3 maanden van zijn leven voor niks im ziekenhuis. Ik snap het echt even niet.  Wat een verdriet voor hen allen.

Een foto van dhr tijdens een zorgmoment bij hem thuis. Deze is gemaakt tijdens een fotoshoot over de wijkverpleging met toestemming van dhr.

Lieve groet Mariëlle.