Marielle’s Blog over de Wijkzorg: De mopper meneer.
Op zondagmiddag werd ik gebeld door een collega van een buurtteam, zij zochten hulp voor een cliënt. De bovenburen van deze cliënt hadden lekkage gehad en daardoor was zijn huis onbewoonbaar geworden. Dhr werd tijdelijk in een andere woning geplaatst in onze wijk. Drie keer per dag had hij zorg nodig. Aangezien ons team nog in de opstartfase zat, konden wij deze drie zorgmomenten niet leveren. In overleg met meneer zijn zoon, heb ik uitgelegd welke zorg wij konden leveren. Twee zorgmomenten voor ons en verder zou de zoon waarnemen. En zo geschiedde het.
Al bij de eerste ontmoeting, zet meneer zijn ¨gezellige¨ gezicht op. Benauwd en aan het zuurstof tref ik een sterk vermagerde man aan. Wanneer ik mezelf voorstel en hem wil helpen reageert hij alles behalve vriendelijk. Hij commandeert en snauwt mij af, ik ben letterlijk even van slag. Ik trek me terug in de keuken en denk na hoe ik dit ga aanpakken.
Wanneer ik weer de kamer in kom, ga ik op de bank zitten, geef zijn medicijnen en probeer met hem in gesprek te gaan onder andere over zijn manier van communiceren naar mij. Hij lacht en zegt: tja meisje, dat is het enige wat ik nog wel kan, jullie het leven zuur maken! Wanneer ik hem zeg dat ik het niet prettig vindt en liever een goed en gezellig gesprek heb met hem, lijkt zijn defensieve houding te veranderen. Hij vertelt over zijn leven, de mooie dingen en hoe het na corona met hem is gegaan. Hij vertelt ook zichtbaar te zijn op internet als de “Mopper meneer”. Natuurlijk gaan wij kijken en het filmpje wat al een paar jaar oud is, laat hem zien in zijn goede tijd. Ook zie je zijn bijzondere levensmotto.
We zorgen een paar weken voor hem, de zorg gaat prima. Hij heeft hulp nodig, maar kan ook nog wel veel zelf, al heeft hij liever dat alles voor hem wordt gedaan .Op een ochtend wanneer ik binnenkom, roept hij dat hij een “verrassing” voor mij heeft. Die had ik al geroken, roep ik! Met zijn blote magere lijf ligt hij in een vervuild bed, en verontschuldigt zich voor de viezigheid. Wanneer ik hem naar de douche heb begeleid, zijn bed heb afgehaald en hij weer als een heertje erbij zit, bedankt hij mij. Nogmaals verontschuldigt hij zich. Ik zie een heel andere man voor mij.
Dan gaat hij naar het ziekenhuis voor een uitgebreid onderzoek van de longen, het hart en de darmen. Ondertussen zoeken we naar een goede plek voor hem, om nog mooie jaren te krijgen. Zorg en gezelligheid in nabijheid van mensen is belangrijk voor hem.
En dan bereikt ons het verdrietige nieuws via zijn zoon, dat de Mopper meneer plotseling is overleden. Een bijzonder mens met een bijzonderder karakter.
Lieve groet Mariëlle
