Marielles blog over de wijkzorg deel: 86 Student in corona tijd.
In ons team hebben wij altijd leerlingen en stagiaires van verschillende niveaus. Als werkbegeleider heb ik al veel leerlingen begeleid en ik vind dat super leuk om te doen. Zelf ben ik laat in mijn leven begonnen met de opleiding voor verzorgende IG en daarna doorgestudeerd voor MBO verpleegkundige. Ik ben nu ruim 10 jaar werkzaam in de zorg.
Voor die tijd had ik niets met de zorg en zag mijzelf dan ook niet doen wat ik nu met heel veel plezier doe. Maar goed het leerling zijn is dus eigenlijk nog niet zo heel lang geleden. En ook ik had verschillende werkplekken, met verschillende werkbegeleiders en praktijkopleiders. Het was wel eens flink schakelen om het met elkaar eens te zijn of te begrijpen wat zij nu van mij wilde. Maar één ding was er altijd, namelijk mijn klasgenoten en mijn leerkrachten. Wanneer ik vastliep of behoefte had om te sparren, dan wist ik gewoon, dat kan ik volgende week lekker ff op school kwijt. Zeker als ik terugkijk, heeft dat een hele grote toevoeging gehad op mijn opleiding.
Maar nu is er corona, en digitale lessen. Een paar uur in de week school, geen fysiek contact, geen groeps-opdrachten, die ik toen niet leuk vond, maar wel voor veel input zorgden. De stagiaires hebben stagetijd gemist, lopen achter met uitvoeren van opdrachten, hebben onvoldoende begeleiding door de leerkrachten en kunnen niet of onvoldoende sparren met klasgenootjes. En dat heeft zijn weerslag. Als begeleider vind ik dit jaar moeilijker dan ooit tevoren.
Als team zijn wij best kritisch en hebben stevige afspraken, wij helpen elkaar bij het begeleiden. Maar wanneer dit niet lukt om dat uit te voeren wat dan? Natuurlijk is een 5.5 ook een voldoende, maar het vak van verpleegkundige houdt wel in dat je stevig in je schoenen moet staan. Het gaat over het hebben van verantwoordelijkheid, het nemen van beslissingen en voeren van leiderschap. Soms gaat het over leven en dood. Hoe kun je dit leren als je niet op school kan worden geholpen met bijvoorbeeld een rollenspel of het krijgen van agogiek. Hoe kun je een plan uitvoeren op de werkvloer als je het op school niet eerst hebt geoefend?
We hebben veel zorgmedewerkers nodig, nu maar ook zeker in de toekomst. Dan kom je als begeleider op het punt, laat je dan nu een kwetsbare stagiaire met de hakken over de sloot overgaan? Met het risico dat zij in haar vervolg stage niet of nauwelijks wordt begeleid, door de hoge werkdruk, corona etc of zelfs gaat stoppen met de opleiding? Of vraag je in dat geval een verlenging aan, zodat ze nog wat vlees op de botten kan krijgen? Dit soort situaties zijn al vaker voorbij gekomen, en zo’n beslissing valt ook niet zomaar. Maar gezien de onzekere toekomst en de onzekerheid of er nog wel of niet stage mag worden gelopen, omdat je maar een beperkt aantal mensen in huis mag hebben, maakt het niet makkelijk.
Persoonlijk wil ik dat mijn leerlingen en stagiaires er klaar voor zijn, om zelfstandig te kunnen functioneren. Dit omdat ik weet dat het vak soms veel, hectisch en zwaar kan zijn. En ik wil dat mijn pupil zich staande kan houden en weet wat te doen. Voor ieder die leerlingen begeleid, dank daarvoor, en heb vooral een beetje geduld. En voor jou als student, hou vol en vraag even een beetje extra aandacht op je werkplek. Student in corona tijd valt niet mee.
Lieve groet Marielle
