Mariélles blog over de wijkzorg deel: 85 Als je dan toch meer tijd hebt.
Al eerder schreef ik over deze cliënt, een eer om voor te zorgen, mijn oude huisarts. Vorig jaar kregen wij een zorgvraag voor een cliënt, deze zou naar huis komen om te overlijden. Dhr. had als diagnose terminaal hartfalen. Met veel zorg en oog voor de geheel situatie begon onze zorgverlening. Dhr. was echt ziek en het zag er niet goed uit. Drie keer daags zorg en veelal alleen op bed. Maar langzaamaan, ging hij toch, tegen alle verwachtingen in, vooruit. We maakte plannen wat hij voor doelen had, en er werd fysiotherapie ingezet. Hij wilde van de zomer in ieder geval een wijntje kunnen drinken in de tuin.
Dat doel heeft hij gehaald, sterker nog hij is nog een weekje op vakantie geweest. In een aantal maanden was de situatie totaal veranderd. Van een bedlegerige, terminale ziek man, tot een oude man die weer een stuk zelf regie had over zijn leven. De zorg kon worden afgebouwd naar twee keer per dag en na de zomer zelfs naar een keer per dag.
Vandaag was ik dan weer eens bij hem, samen met mijn collega leerling. Zij hielp dhr. en daarom kon ik het gesprek aan gaan met de partner van dhr. en samen keken we terug op het afgelopen jaar. Blij verrast en verwonderd keken we terug, hoe sterk dhr. blijkbaar was, maar ook wat hij nu allemaal zelf doet. Ook de onzekerheden werden door mw benoemd. En hoe het nu gaat met hen samen.
Wanneer ik mij later weer aansluit bij mijn collega en dhr. praten we nog even verder over het afgelopen jaar. Ook hij is blij maar ook angstig, want als je eenmaal de diagnose hebt gehad is er geen weg meer terug. Onzekerheden over hoe nu verder en hoelang je nog zult even. Het zijn dingen waar hij zich druk over maakt. Heel even lijkt het of hij de moed laat zakken, was de diagnose fout, ik weet het niet, wel zie ik een man die leeft in onzekerheid, maar er wel wat van maakt.
We praten wat en dan moeten we weer gaan. Maar voordat we weg gaan, benoemt hij dat hij dankbaar is, dankbaar voor alle hulp die hij heeft, en de lieve vrienden en familie om hen heen. En hij geeft ons een dikke pluim voor al onze inzet. Daar wordt je toch blij van!
Lieve groet Mariëlle
