Marielles Blog over de Wijkzorg: Cliënt gericht
66 jaar is ze, ze komt in zorg voor hulp bij adl vanwege hevige benauwdheid. Ze heeft uitgezaaide longkanker en zal niet meer beter worden. Maar om tijd te rekken krijgt ze chemotherapie. Ze is bij aanvang van de zorg al extreem benauwd, dat maakt het douchen zwaar. Wanneer we bij haar zijn, vraagt ze of we ook de afwas willen doen en boodschappen kunnen doen. Als je naar haar kijkt zou je het met alle liefde willen doen, maar dat hoort niet bij de taken van de verpleegkundige. We zorgen ervoor dat iemand anders dit gaat doen.
Ze heeft geen kinderen of partner, maar wel super lieve en betrokken broers en schoonzussen. Ze doen alles voor haar, maar ze vindt het moeilijk te accepteren. Ze maakt een depressieve indruk en is kortaf. Het is allemaal te veel. Na de eerste chemotherapie neemt de benauwdheid af en voelt ze zich wat beter. Dat is fijn want ze heeft veel te regelen voor als ze komt te overlijden. Ze vertelt dat ze niet makkelijk is en een dominant karakter heeft. Ze wil alles het liefst zelf doen, maar dat lukt niet meer. Dus het enige wat ze nog kan, is zeggen hoe ze het graag wil.
Dan laat de chemotherapie – naast het resultaat – ook zijn schade zien. Zo verliest ze plukken haar. Verdrietig en lamgeslagen doet ze de deur open voor het zorgmoment. Ik troost haar zo goed mogelijk, zie haar angst om kaal te worden. Tijdens het douchen en het wassen van haar haren, vallen de plukken op de grond. Het is afschuwelijk om te zien. Ik probeer het een beetje te verdoezelen, maar tijdens het kammen van haar lange haar is die mogelijkheid er niet meer.. Ze huilt en vraagt of ik het speciale aangekochte mutsje wil pakken. Ondertussen praten we over wat te doen. Ze zegt dat ze wel haar schoonzus zal vragen om haar haren af te knippen ook al vindt ze dat eigenlijk te vervelend om te vragen.
Ik kijk haar aan en vraag: Zal ik je haren knippen? Haar gezicht ontspant een beetje, wil je dat, vraagt ze? Natuurlijk wil ik dat voor je doen, wanneer je minder verdrietig bent zul je je beter voelen. En zo knip ik haar lange haren tot een korte bob. En wanneer ze met haar mutsje op in de spiegel kijkt, zie ik een klein tevreden lachje.
Nee het hoort niet bij mijn werk, maar dit was nou typisch zo’n moment om het verschil te maken voor deze cliënt. Cliëntgerichte zorg is meer dan alleen het medische aspect.
Lieve groet Mariëlle
