Mariëlle’s blog over de wijkzorg – deel 36: Leerling zijn
Ik weet het nog zo goed, mijn tweede jaar van de opleiding verzorgende IG. Ik werkte in een verpleeghuis. Daar was personeelstekort, begeleiding was niet altijd aanwezig en ik had het gevoel dat er vooral veel en hard gewerkt moest worden. Dus meewerken en zoveel mogelijk zelfstandig doen. Zo deed ik al snel handelingen alleen, handelingen die ik eigenlijk nog niet alleen mocht doen. Als ik het een keer had gezien, dan mocht ik het alleen doen. Ik bewaakte niet echt mijn eigen grenzen.
Tijdens een zorgmoment moest ik de wond van een cliënt verzorgen. Zij was al behoorlijk op leeftijd en geheel afhankelijk van zorg op bed met behulp van een tillift. Mede door die lift en de bijbehorende matten had zij een wond opgelopen op haar bovenbeen. Ik had al eerder gezien hoe deze wond verzorgd werd en dat was niet ingewikkeld. Wat wel belangrijk was dat deze wond dagelijks werd verzorgd. Want anders groeide haar huid over het wondmateriaal heen. Met deze informatie heb ik de wond verzorgd en verdere zorg zoals afgesproken in het zorgplan uitgevoerd.
De dagen erna was ik vrij. Toen ik na twee dagen weer kwam, hoorde ik dat mevrouw in het bad was geweest, omdat de huid over het verbandmateriaal was gegroeid. Het bleek dat de dag erna de wond niet was verschoond, daardoor was het helemaal mis. Ik werd aangesproken op de geleverde zorg en hoe het zo had kunnen lopen. Behoorlijk ontdaan van het verhaal, ben ik gaan informeren waar het mis was gegaan. Zodoende kwam ik er snel achter dat er door een collega van een andere afdeling zorg was verleend, maar geen wondzorg. Zeer pijnlijk en kwalijk, vooral voor de cliënt, maar op dat moment durfde ik daar niet veel van te zeggen. Waarom werd ik aangesproken en niet de collega die de zorg niet had geboden?
Inmiddels – jaren later – voel ik mij nog “klein” als ik aan dit incident denk. Ik durfde toen niemand aan te spreken. Nu doe ik dat wel, maar de belangrijkste les die ik heb geleerd is te luisteren naar je leerlingen. Hen het vertrouwen en de ruimte te geven om kritisch te mogen zijn. Als leerlingen zeggen dat zij zich veilig voelen bij jou en je team, dan is dat een mooi compliment. Maar vooral belangrijk dat er ook ruimte is om fouten te maken. Want van fouten maken leer je echt heel veel! Dit geef ik mijn leerlingen dan ook maar al te vaak mee en ik hoop dat zij die les ook meegaan geven aan hun toekomstige leerlingen.
Lieve groet, Mariëlle
