Mariëlle’s blog over de wijkzorg – deel 34: Onvoorspelbare situaties
Een meneer komt in zorg voor medicatie controle. Tijdens ieder zorgmoment leggen we de medicatie voor de volgende dag klaar en spreken we af dat we gaan bellen op het moment dat hij de pillen moet innemen. Dit gaat een tijdje zo door en de medicatie wordt niet meer vergeten. Omdat de situatie stabiliseert, gaan we in overleg en besluiten tot het afsluiten van de zorg.
Een paar maanden later krijgen wij weer een zorgvraag voor deze cliënt. Zijn benen zijn ineens dik en moeten gezwachteld worden. Na een maand of twee kan hij steunkousen aan laten meten. Ondertussen voelt hij zich niet helemaal goed. Hij ziet geel en heeft moeite met eten. Er wordt een afspraak gemaakt bij de maag-, lever- en darm arts. Helaas duurt dit nog even, dus tot die tijd houden we hem extra in de gaten. Hij heeft moeite om op zijn benen te staan en hij verzorgt zichzelf minder goed. Zijn kinderen maken zich zorgen en vragen om uitbreiding van zorg, zoals hulp bij het douchen. Dagelijks schatten we in wat de zorgbehoefte is. In een tijd van enkele dagen komt hij zijn bed niet meer uit en eet nauwelijks meer. Er wordt een bed in de kamer geregeld, want ook traplopen gaat niet meer. De kinderen zijn dagelijks aanwezig. De huisarts maakt zich zorgen en na diverse controles, maar ook na uitvoerig te hebben gesproken met de cliënt en zijn kinderen, geeft de huisarts aan dat hij de cliënt terminaal gaat verklaren. Er wordt gedacht aan alvleesklierkanker. De afspraak in het ziekenhuis duurt nog lang en de huisarts denkt dat meneer die tijd niet meer heeft. Meneer geeft aan tevreden terug te kijken op zijn leven en vooral geen gedoe meer te willen. De terminaal verklaring geeft ons de ruimte de zorg te kunnen uitbreiden.
Meneer is bijna jarig, hij heeft er zo naar uitgekeken om dit te vieren met al zijn dierbaren. Alles wordt op alles gezet om hem een onvergetelijke verjaardag te laten vieren. Wanneer ik na het weekend bij hem ben, kan hij nog aangeven dat hij heeft genoten. Tegelijkertijd zie ik een uitgeputte en zieke man. Hij is blij dat hij het leven nog heeft kunnen vieren en is zeer blij met alle hulp om hem heen. Kinderen, kleinkinderen en andere dierbaren zorgen ervoor dat er altijd iemand is, voor de nacht wordt er een verpleegkundige ingezet die samen met de familie de nachtzorg doet.
Wanneer ik een aantal dagen achter elkaar zorg verleend heb, zie ik dat meneer snel achteruit gaat. Hij heeft pijn, voelt zich angstig en onrustig. Door in gesprek te zijn met meneer en zijn familie zijn z’n wensen duidelijk geworden. Hij wil graag zo rustig mogelijk overlijden. Geen euthanasie, wellicht wel palliatieve sedatie. Ik bied aan om bij het gesprek met de huisarts hierover aanwezig te zijn. Als de huisarts er is, bespreken wij de situatie. De huisarts wil eerst alles hebben geprobeerd alvorens dhr. te sederen. De pijnpleister wordt verhoogd en meneer krijgt een neusspray tegen de pijn. De familie weet dat zij ons kunnen bellen indien er verandering optreedt. Na dit zorgmoment ga ik naar kantoor, even bijpraten met mijn collega’s en alles even een plek geven. Na de lunch wordt er in paniek gebeld door de kleinzoon van meneer; mijn collega en ik gaan direct naar hem toe.
Meneer gaat heel snel achteruit, er moet direct actie worden ondernomen. Mijn collega ontfermt zich over de kleinzoon en ik bel de huisarts. Binnen 10 minuten is de huisarts ter plaatse, hij bekijkt de situatie en denkt aan een interne bloeding of scheuring van een tumor. In kort overleg wordt er besloten om de sedatie nog in de middag te gaan opstarten. De huisarts gaat naar de praktijk om alle benodigdheden te regelen.
Mijn collega en ik bieden de noodzakelijke verzorging. Als wij klaar zijn, komt ook de zoon van meneer binnen. Hij kan zijn zoon troosten en kalmeren. Mijn collega geeft nog een paar bemoedigende woorden en geeft de kleinzoon een compliment voor zijn handelen.
Nadat het plan van de huisarts is doorgesproken, wordt alle familie ingelicht en eind van de middag wordt de sedatie opgestart. Meneer is niet meer wakker geweest en is dezelfde avond in het bijzijn van zijn familie en dierbaren overleden. Zo snel kan het gaan, zo onvoorspelbaar en acuut…
Lieve groet,
Mariëlle
