Mariëlle’s blog over de wijkzorg – deel 14: Inspirerend congres

Afgelopen maand was ik op een congres van Nursing. Het onderwerp was palliatieve zorg. Een pittig onderwerp waar je nooit genoeg over kan weten. Er waren diverse sprekers aanwezig. Samen met mijn collega hebben we ademloos geluisterd naar twee longartsen. Eén van hen, Sander de Hosson, is een grote held. Zijn columns en verhalen raken een ieder. Zijn manier van spreken is innemend en oprecht.

Een andere spreker was een voormalig longarts. Haar verhaal was schokkend. De ervaringen met sterfgevallen in het ziekenhuis en de manier van omgaan met deze sterfgevallen zorgden voor een schok. Zij vertelde dat 70% van de mensen die zij een hand gaf zou te komen overlijden. Dan kwam daarbij de manier waarop zij stierven en de impact die dat heeft op haar. Deze voormalige arts gaf aan zich niet gesteund te voelen door collega-artsen en onvoldoende getroost te zijn na heftige situaties. Dit alles bij elkaar zorgde er voor dat zij besloot te stoppen als longarts. Verschrikkelijk natuurlijk, een arts die jaren heeft gestudeerd om een gespecialiseerd arts te worden, besluit om te stoppen en een hele andere weg te bewandelen.

Ook ik hoor veel verhalen van collega’s die besluiten het vak in de zorg gedag te zeggen. Een groot probleem voor de gezondheidszorg. Hoe houd je deze mensen aan boord? Wat kan er hier aan bijdragen?

Wat zijn jouw ideeën hierover? Ik ben heel benieuwd!

Lieve groet,
Mariëlle