Marielle´s Blog vanuit de Wijkzorg: Op team visite

Vandaag start de dag al vroeg;  op pad met een collega in een heel ander team in een hele andere omgeving. Een route in een groot buitengebied. We gaan dus met de auto. 

We rijden zo’n 10 km naar de eerste cliënt een dame met uitzaaiingen van kanker, ze krijgt dagelijks zorg, namelijk haar kousen aan. Verder kan ze alles nog zelf. Ondertussen monitoren de collega’s mw dagelijks en kunnen zij snel schakelen als de situatie  verandert. Mw. is optimistisch en maakt een vrolijke indruk. Het is mooi om te zien dat de collega een hulpmiddel gebruikt, de Doff en Donner. Daar wordt echt nog te weinig meegewerkt bedenk ik me.

We lopen naar haar buurvrouw, een kwetsbare oude dame met geheugenproblematiek.  Als mw geholpen is gaan we onderweg naar een cliënt die tijdelijk in zorg is. Mw heeft steunkousen en ook hier wordt gebruik gemaakt van het hulpmiddel Doff en Donner. Zo fijn voor een zorgmedewerker dat een hulpmiddel je echt helpt.

We vervolgen onze weg over smalle weggetjes, we gaan langs  bij een oude boer die eigenlijk geen zorg wil, maar uitbehandelde kanker heeft. Dus zorg is wel nodig met het oog op het verloop van zijn ziekte.  Het opbouwen van vertrouwen is een doel, hij draagt een korset en wordt geholpen met aantrekken. Het is opvallend te zien, dat dhr het best fijn lijkt te vinden dat er even een gesprek met hem wordt gevoerd.

Verder gaan we naar een cliënt die tijdelijk bij haar dochter logeert en kousen aankrijgt en omdat ik er toch ben kunnen we gelijk de Nefrodrain-pleiser vervangen. Mooi dat mw tijdelijk bij haar dochter kan verblijven. Dat is toch beter dan in een revalidatiekliniek.

Wanneer we bij de volgende cliënt aankomen zie ik in het dijkhuis aan de voorzijde mijn favoriete planten staan, mega grote Hibiscus. Ik zie een echtpaar, ze zitten nog aan het ontbijt. Dhr heeft jaren geleden een hersenbloeding gehad en is zijn zelfstandigheid en initiatief grotendeels kwijt. Dagelijks komt wijkzorg om dhr te helpen met wassen en aankleden, de rest van de dag zorgt zijn echtgenote voor hem, ze is pas 86 ;). Wanneer mijn collega dhr onder de douche helpt, praat ik met mw. over haar veranderde leven, de ziekte van dhr en haar eigen gezondheid. Vol bewondering hang ik aan haar lippen. Ze heeft het best zwaar, maar klaagt niet.

Dan geeft mijn collega aan dat we naar een cliënt gaan met sondevoeding.  Een jonge vrouw van 22 jaar, ze heeft een neusmaagsonde. Het meisje worstelt al lange tijd met depressies en eetstoornissen. Terwijl de collega de voeding toedient, kijk ik rond in de kamer. De hulphond zit als grote steun bij haar. Ik zie een boek, het blijkt dat ze dat zelf heeft geschreven.  Op het moment dat ik de korte inhoud lees, krijg ik kippenvel. Het boek lijkt mij prachtig, ik ga het bestellen.

De rest van de cliënten woont iets dichterbij elkaar en de zorg die wij bieden varieert van wassen op bed tot een oogdruppel. Het eind van de ochtend komt in zicht en rond 12:30 uur schuiven we aan bij de teamvergadering. 

Het was een leuke interessante ochtend. Met een collega die als een vis in het water is in de wijk. Maar wat  een  grote wijk, veel kilometers. Wat leuk om met een collega van een heel andere wijk mee te lopen en te kijken. Ik kan niet anders zeggen dat iedereen dit zou moeten doen. 

Dank voor de openheid lief team. Jullie zijn toppers.

Lieve groet Mariëlle